Νανά Ησαία... μια τελειωτική απορία.

Όμως υπάρχει μια τελειωτική απορία. Η ιστορία στον νου μου είναι σαν εκείνες τις εικόνες της Γκεστάλτ, που τη μια στιγμή δείχνουν ένα αντικείμενο και την άλλη στιγμή ένα άλλο, κι ενώ το διφορούμενο σχέδιο παραμένει πάντοτε το ίδιο. Η ίδια ιστορία δείχνει πότε το δικό του πρόσωπο αποτρόπαιο και πότε το δικό μου. Η εύκολη λύση ότι και οι δύο φταίξαμε εξίσου δεν επαρκεί. Γιατί δεν υπάρχει αυτό το εξίσου.

"Η μόνη δυνατή περιπέτεια" 1994


Επιστροφή

Επιστρέφοντας
για να βρω μερικές σκέψεις.
Λέξεις που δεν σκέφτηκα να σου πω.
Απογεύματα σιωπής στη λεωφόρο.
Επιστρέφοντας μ' ένα παράθυρο τραίνου
για να δω τον κόσμο.
Ξέρω ότι θα βρω στη θέση τους
θρησκευτικά τα αντικείμενα
του χωρισμού.
Την επιστροφή στη θέση της φυγής μου.
Στα χέρια μου όμως δεν θα υπάρξει
καμιά ύλη προσώπων
και τελευταίων στιγμών.
Ομοιώματα μόνο των λυγμών.
Και κάποια ελάχιστη στάχτη από τη ζωή.
Σαν άχρηστη λύπη.
από τη συλλογή Στην τακτική του πάθους, εκδ. Αιγόκερως 1982


Μια επιθυμία για μπλε τουλίπες

Κι αυτό το ποίημα θα είμαστε εμείς;  
Δεν το νομίζω.
Ύστερα από ώρες σιωπής
είμαι εγώ μόνο.
Μέρες σιωπής -
Δεν ξέρω σε τι αναφέρομαι.
Φέρομαι σαν φτωχή.
Ασφαλώς δύσκολα μπορεί να γελάει κανείς - 
Με τι;
Και φοβάμαι.
Θέλω να φύγω από όλη αυτή τη γαλήνη για μπλε
πληγές - Χτες μπλε τουλίπες γέλαγαν στην
Ολλανδία αλλά τώρα κανείς - Και η σιωπή
μετά από τα γέλια παραγαλάζια.
Οχι. Δεν θέλω να διαλυθώ.
Να σ' ακολουθήσω στα τέλεια ποιήματα.
Σ' αυτά ακριβώς που κόβονται τα δάχτυλα
στα κρύσταλλα. Εκεί όπου ανακαλύπτεις
τον ουρανό πίσω από μιαν ιστορία λήθης.
Όχι. Πρόσεξες τα κεριά;
Ήταν τόσο τεράστια στις άκρες της
καλοκαιρινής νύχτας. Εκείνης. Εκεί
στην κάθε άκρη ενός βαθυγάλαζου άδειου
υστερίας διαδεχόντουσαν η μια την άλλη.
Πρόσεξες τ' άστρα; Πώς
έπεφταν
έπεφταν
έπεφταν.
Δεν θέλω να διαλυθώ ξανά από ένα ωραίο
σου πρόσχημα - Σε όλο αυτό το διάστημα μιας δικής σου
πλήξης.
Σκοτείνιασε αγάπη.
από τη συλλογή Persona, εκδ. Ερμείας 1972