Τί οδηγεί τους ποιητές
στην Κατερίνα Χανδρινού, για την συγγένεια της γραφής -ο όρος δικός της-, και άλλα.
Τί οδηγεί τους ποιητές και διαλέγουν να φεύγουν μόνοι, να περιηγούνται δίχως τη γλώσσα ή τα χρώματα της φωνής: εμπρός όταν,
οι άλλοι κοιμούνται όλα κινούνται και με κυνηγούν " ... καθώς απομακρύνομαι ".
Τί οδηγεί τους ποιητές και που πάν' με τόση βιάση μ' όλη τη γη κάτω απ' τα πόδια τους " ... να χάνεται και να μικραίνει ".
Τί πληθαίνει τα λόγια τους και μαζί τους φράζει το στόμα; τί σόι παράξενο είναι η επικοινωνία τους και γιατί να ξεφεύγεις;
Τί οδηγεί τους ποιητές; ρωτάει η ψυχούλα μου. Είναι σημαντικό για μένα που επαναλαμβάνω το ίδιο ερώτημα την ώρα που πιάνω τη μύτη ή το στόμα μου και από τα μάτια μου φεύγουν υπέροχα δαχτυλίδια φωτός κι όλα αυτά τα συνδέω και τα συνδέω μαζί μου, τα λέω ταυτότητα ή οδοντόβουρτσα, ζωή εν συνόλω. Αλλά δεν είναι.
Τί οδηγεί τους ποιητές; γιατί σκοντάφτουν τα άλογά τους; γιατί πέφτουν πάνω στα δέντρα και πάνω στους ανθρώπους και πάνω στα νυχτερινά κέντρα αντί να προσπεράσουν; Εγώ, δεν έχω στ' αλήθεια φιλοδοξία να μάθω. Εγώ, καθρεφτίζω μόνο, αυτό που περνάει.
Τί οδηγεί τους ποιητές και βρίσκονται εκτεθειμένοι σ' όλα τα φώτα και θαμπώνονται γλαρώνουν μπορούν και μιλάνε, κι άλλο, με φόντο τους τοίχους και τα πατώματα, τις αίθουσες των δικαστηρίων, τις σκοτεινές αποβάθρες, τα σωθικά μας.
Τί οδηγεί τους ποιητές κι είναι ακούραστο σαν τα λαγωνικά πάνω στα ίχνη; Εμπρός να το ονομάσουμε! Να στηρίξουμε τους ποιητές που φαντασία τους είναι το σώμα. Να στηρίξουμε, να επιβεβαιώσουμε την ατομικότητά τους, έχουμε σίγουρα την έγκρισή τους γι' αυτό.
Τί οδηγεί τους ποιητές; φωνή αντρική; φωνή γυναικεία;
Στρίψτε αριστερά στρίψτε δεξιά, αποφύγετε χωματόδρομους αποφύγετε διόδια, συνεχίστε ευθεία. Μετά, θα φτάσετε στον προορισμό σας.
Γράφτηκε στη θάλασσα με θέα τη φωτιά και τη θάλασσα εμπνευσμένο από το βιβλίο της Κατερίνας Χανδρινού, γ ι α τ ί δ ε ν ο δ η γ ο ύ ν ο ι π ο ι η τ έ ς, εκδόσεις sestina, 2018. Οι φράσεις μέσα στα εισαγωγικά είναι από κει.
