Λουκάς Λιάκος
αστικό πηγάδι καταμεσίς στον κεντρικό
με από πάνω πρόχειρες σανίδες
όπου το πρωί κάθεται ένας εργάτης
και τρώει άπλυτες φράουλες
ενώ το καλοκαίρι περνάει τακ τακ τις μικρές ώρες
το κορίτσι που τολμάει
Κ.Α

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Γαλάτεια Καζαντζάκη: Αμαρτωλό


Στη Σμύρνη Μέλπω, Ηρώ στη Σαλονίκη

στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό
τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα

ο τόπος μου ποιος ήταν, ποιοι οι δικοί μου

αν ξέρω ανάθεμά με
σπίτι, πατρίδα, έχω τα μπουρδέλα.

Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου

θολές, σβησμένες ζωγραφιές
κι είν’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου

το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες

και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε να ‘ναι
φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές
κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε

γλέντια, καβγάδες ως να φέξει

αρρώστιες, αμφιθέατρο, Συγγρού
κι ενέσεις 606

πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι

όλ’ η ζωή μου του χαμού

μ’ από την κόλασή μου σου φωνάζω

εικόνα σου είμαι κοινωνία
και σου μοιάζω…